کد مطلب:276277 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:248

شعر او
سید بزرگوار مارحمه الله در ساعت های فراغت قصاید و ابیاتی می سروده و اشعار خود را به خاندان عصمت و به ویژه امام مهدی - عجّل اللَّه فرجه الشریف - اختصاص داده است. اشعار او در لابلای تألیفات و نوشته هایش پراكنده می باشد. و تخلص او «تقی» و احیاناً «شرعی زاده» بوده است. نمونه ای از اشعار او چنین است:

درباره حضرت حجّة بن الحسن - عجّل اللَّه فرجه الشریف -:



ای وصل تو غایة المراد دل ما

وی ذكر تو زیب و زیور محفل ما



اندر دل ما لشكر غم منزل كرد

ز آن روز كه دور گشتی از منزل ما



و نیز از سروده های او است:



یارب فرجی كه ما اسیریم

یارب كرمی كه ما فقیریم



ماییم لئیم و تو كریمی

ما غرق گناه و تو رحیمی



و در قصیده ای طولانی آورده است:



گر همی جویی وصال یار را

كن برون از قلب خود اغیار را



چون كه آن یعقوب شیخ المرسلین

حب یوسف گشت درقلبش مكین



چونكه غیر آمد به دل دلدار رفت

شد مقام ظاهر و اسرار رفت



حق تعالی خواست بیدارش كند

فارغ از هر چیز جز یارش كند





[ صفحه 43]





مبتلایش كرد بر درد فراق

ماه روی یوسفش شد در محاق



و در معما چنین گفته:



چیست آن هیئتی كه جانش نیست

می زند نعره و زبانش نیست



گاه می گرید و ندارد چشم

گاه می خندد و دهانش نیست



و نیز درباره حضرت حجّت علیه السلام سروده است:



ز دوری رخت ای پادشاه حسن و جمال

رسیده جان به لب عاشقان تعال تعال



بذكر حسن تو كروبیان عالم قدس

یسبحون له بالغدو والآصال



امام مهدی هادی شهنشه دو جهان

سمی ختم رسل ما حی رسوم ضلال